Stare przysłowie mówi nam, że „co kraj – to obyczaj”. W Indonezji panują obyczaje i tradycje niekoniecznie znane przeciętnemu Europejczykowi. Wiele z nich wynika z religii dominującej w tamtejszym rejonie, czyli z islamu. Jeśli planujesz dłuższy pobyt w Indonezji, koniecznie musisz poznać zasady współżycia w tamtejszym społeczeństwie, aby ustrzec się gaf oraz nieporozumień mogących nierzadko doprowadzić do szeregu poważnych konfliktów. Zresztą, jeśli ktoś jest dobrze wychowany, to doskonale zdawać sobie będzie sprawę z tego, jak bardzo ważne przed wyjazdem do danego kraju jest zapoznanie się z jego kulturą, by łatwiej można było odnaleźć się na miejscu.
Po pierwsze, cokolwiek robi się w Indonezji, używa się do tego wyłącznie prawej ręki. Chodzi oczywiście o kontakty międzyludzkie. Według mieszkańców Indonezji bowiem lewa ręka jest z natury „brudna” i w najlepszym wypadku służy do wyrzucania śmieci. Podanie komuś lewej ręki odbierane jest tutaj jako zniewaga, dlatego w kontakcie w Indonezyjczykami trzeba się pilnować, by nie popełnić gafy. Odwiedzając domy mieszkańców Indonezji trzeba też pamiętać o zdjęciu butów. Indonezyjskie gospodynie wielką uwagę przywiązują do czystości. W trakcie upału stąpanie po chłodnych płytkach podłogowych jest dla zmęczonych stóp bardzo przyjemne i relaksujące, dlatego konieczność zdejmowania butów odebrać można zdecydowanie jako plus.
Indonezyjczycy mają specyficzne sposoby komunikowania się między sobą, używają różnych gestów za pomocą ruchów dłoni, które dla mieszkańców zachodu mogą wydawać się nieco dziwne, a może nawet obraźliwe. Jeśli ktoś miejscowy przywoła nas, by zamienić choć kilka słów, skieruje palce dłoni w dolnym kierunku, co może na pierwszy rzut oka prezentować się dosyć dziwnie. Nie szkodzi jednak zamienić choćby grzecznościowo kilku słów.
Specyficzny transport w Indonezji sprawia, że większość mieszkańców stale się gdzieś spóźnia. Dla turystów przyzwyczajonych do skrajnej punktualności z zegarkiem w ręku taki obrót spraw może wydawać się niedopuszczalny. Od mieszkańców Indonezji możemy się więc po raz kolejny nauczyć cierpliwości oraz tolerancji. Tutaj nikt na nikogo się nie złości i nie wyrzuca drugiemu opóźnień, wszyscy mają dla siebie wiele zrozumienia, dzięki czemu żyją bez pośpiechu i szkodliwej, ludzkiej zawiści.
Sprawy społeczne i ważne w Indonezji załatwia się w pozycji siedzącej. Jeśli masz coś do załatwienia z kimś z lokalnej społeczności i ten ktoś siedzi na krześle lub na ziemi, musisz przybrać podobną do niego pozycję. W innym przypadku Twoje nastawienie będzie odbierane jako kpina lub demonstracja poczucia własnej wyższości. Niedopuszczalnym podczas rozmowy jest dotykanie obcej osoby. Dystans jest jak najbardziej wskazany. Dotyczy to szczególnie płci przeciwnej. Jeśli chcemy być uprzejmi, traktujmy napotkanych na swej drodze Indonezyjczyków tak, jakbyśmy sami chcieli być przez nich traktowani. Delikatne gesty wobec najmłodszych społeczności wywołują uśmiechy dzieci, a także rodziców. W Indonezji szybko można nauczyć się poskramiać własne negatywne emocje, ten kraj uczy otwartości na drugiego człowieka.
